Marcelle: al dertig jaar lang een icoon op de radio én in de club

“Het laatste wat ik wil als ik optreed is dat het publiek het te gemakkelijk heeft”

Haar experimentele sets op drie draaitafels tegelijk brengen Marcelle al jaren de hele wereld over. Dierengeluiden door techno heen, vooruitstrevende electronica, nieuwe Afrikaanse dansmuziek, oude dubstep of gekke dancehall: dj, producer, muzikante en radiomaakster  Marcelle en haar onuitputtelijke platencollectie verrassen keer op keer. Een zomer met sets op Dekmantel Selectors, Fusion, Strange Sounds From Beyond, een Boiler Room tijdens Nyege Nyege in Uganda en boekers die staan te springen om samen te werken bewijzen dat ze misschien wel sterker dan ooit staat.

Daarnaast is Marcelle al 30 (!) jaar lang te horen op de radio. Vroeger bij Radio100, nu wekelijks bij DFM en maandelijks bij Red Light Radio en het Hamburgse FSK (in het Duits nota bene). Op haar site kun je playlists terugvinden en je zelfs abonneren op haar shows. In aanloop naar haar set in Radio Radio bellen we haar wakker na een slopend weekend met weinig slaap in Portugal en Oostenrijk, om te praten over de rol die radio speelt in haar leven.

altijd één stap voor

Nieuwe muziek ontdekken is volgens haar dan ook de essentie van naar de radio luisteren. “Als ik iets al ken, dan kan ik het zelf toch ook opzetten? Die insteek heb ik vanaf het begin al. Je wilt je enthousiasme en kennis delen met andere mensen, dat is en blijft de basis, ook nu nog voor mijn radioshows. Ik koop nieuwe platen en die wil ik direct laten horen. Ik praat tussendoor over mijn dj-leven, leg links tussen nummers of vertel waar iets me aan moet denken. Ik kom bijvoorbeeld net uit Oostenrijk terug, en de nieuwe plaat van een live technoband uit Wenen, Elektro Guzzi, staat vol blazers. Dus draai ik in een radioshow twee uur lang platen met blazers. Dat gaat dan via oude punk van The Saints tot jazz van Don Cherry en van de politieke ska van The Specials tot avant garde van Phill Niblock.”

Dertig jaar lang élke week radio maken is niet voor iedereen weggelegd. Het vergt een behoorlijke discipline om week in, week uit met meerdere radioshows een groep dedicated luisteraars te blijven boeien. “Er zijn altijd momenten dat ik me afvraag of ik er nog wel mee door moet gaan omdat ik soms doodmoe thuiskom van een weekend reizen en denk: ‘shit, ik moet ook nog een radioprogramma maken.’ Toen ik ermee begon was ik geen professioneel muzikant of dj. Ik heb het hier ook over gehad in mijn show en daar kreeg ik veel reacties op, dat men mij aanspoorde om door te gaan. Dat is voor mij heel belangrijk. Ik heb 20.000 platen en een heleboel kennis en maak speciale programma’s, dat mag ook wel gewaardeerd worden. Als je mijn show in je inbox wil hebben en downloaden kan dat voor een kleine vergoeding per jaar. Dat gaat minder om het geld, maar vooral om de feedback. Ik koop elke maand weer tientallen nieuwe platen. Als ik dan hoor dat ik voor veel mensen dé bron voor nieuwe en oude muziek ben, houdt dat je wel gaande. Dat is gelijk ook het belangrijkste verschil met mijn clubshows, dan wil ik up to date zijn. Tachtig tot negentig procent van wat ik live draai is maximaal een jaar oud. Muziek vind ik het spannendst als het nieuw is. Vaak als je oude dingen gaat draaien kom je in een comfortzone. En het laatste wat ik wil als ik optreed is dat het publiek het te gemakkelijk heeft, dat vind ik ontzettend saai en dat heeft voor mij geen nut. Ik wil het publiek altijd voor zijn.”

TEKST: VINCENT REINDERS. BEELD: DIA DIA DIA