TITIA hoeft niet zo nodig op de camera
Een gesprek over draaien, vliegangst, oude bekende Zohar en online radio
“Ik had zo’n heftig weekend, ik durfde gister niet eens naar m’n telefoon te kijken.” Het verklaart waarom we haar een dag later dan gepland te pakken krijgen. TITIA is al jaren een veelgevraagde dj en stond de afgelopen week nog in BAR te Rotterdam met Ben UFO, in Nijmegen, op Amsterdam Open Air en tussendoor nog even op en neer naar Kroatië. Later deze zomer reist ze weer terug naar de Adriatische kust voor Dekmantel Selectors en kort daarna pendelt ze door naar Terschelling voor het nieuwe uitverkochte Eilân festival, twee festivals waar elke dj wel wil draaien. Ze wordt met regelmaat geboekt door organisaties als Is Burning, ZeeZout en Cartel. Vrijdag staat ze met Zohar in Radio Radio.
Een jaar of vijftien geleden studeerde Titia in Eindhoven aan de Design Academy. Haar beste vriend was dj en stak haar aan. Van meeluisteren, tot platen kopen, tot thuis oefenen. Toen die vriend eens wat weken op vakantie ging, leende ze zijn platenspelers, en was verkocht. In 2009 ging ze, afgestudeerd en wel, naar Amsterdam. Ze ging draaien met vriendinnen in de Spacegirls formatie, werd talentscout bij Massive Music en playlistmaker bij 22tracks, samen met Dieuwertje Heuvelings die later topcurator werd bij Spotify. Haar elektronische ei kon ze vooral kwijt in de club, en ik weet nog goed hoe ze in de kelder van de Trouw debuteerde tijdens Is Burning. “Dat was m’n eerste echte solo gig! Drie uur lang. Gelijk in dé club. Dat was wel echt een dingetje. Ik weet nog goed hoe het voelde alsof ik een marathon had gerend. Ik was wel gespannen, het moest natuurlijk wel goed gaan, en de mixen moesten goed lopen.”
Afgelopen ADE deelden we nog zo’n moment, tijdens de Boiler Room x Is Burning die we met Radio Radio produceerden in het naastgelegen Westergastheater. “Hier was ik ook wel gespannen voor. Terwijl ik eigenlijk nooit meer zenuwachtig ben gek genoeg, het komt eigenlijk altijd wel goed. Bij de Boiler Room kreeg ik het wel even warm een uur voor ik op moest, maar toen ik daar eenmaal de zaal inliep en de cd-spelers zag zakte dat weer en dacht ik: dit heb ik vaker gedaan. Ik ben alleen nooit zo’n fan van de camera en heb de sessie ook niet teruggekeken. Ik was ook zo bezig met dat de mixen perfect moesten zijn… een volgende keer zou ik het meer loslaten en zelf iets meer genieten.”